BARWA, RYSA I POŁYSK MINERAŁÓW

Barwa jest cechą najłatwiej dostrzegalną. Minerały mogą mieć barwy własne związane z ich składem chemicznym i strukturą (idiochromatyczne) oraz barwy obce wywołane przez obecność domieszek lub defektów w sieci przestrzennej (allochromatyczne). Niekiedy minerały (np. kwarc) występują w szeregu odmian o różnej barwie i przezroczystości. Pospolite minerały skałotwórcze mają barwy mało charakterystyczne. Zmienność barwy powoduje, że nie jest ona jednoznaczną cechą rozpoznawczą.

Rysa jest barwą minerału drobno sproszkowanego przez potarcie o niezeszkliwioną płytkę porcelanową (hematyt, galena, grafit, malachit, siarka, cynober). Odmiany minerału o różnej barwie mają rysę jednakową (np. czerwona i czarna odmiana hematytu ma rysę brunatnoczerwoną). Minerały jasne mają rysę jasną, nie mającą znaczenia w rozpoznawaniu minerałów.

Połysk jest ważną cechą rozpoznawczą. Dobrze rozwinięte ściany kryształów, powierzchnie łupliwości i płaskie powierzchnie przełamu odbijają światło w różnym stopniu, zależnym od gładkości ścian, wartości współczynnika załamania i innych czynników. Połysk określa się jako metaliczny (piryt), półmetaliczny (magnetyt), diamentowy (sfaleryt), szklisty (kwarc), tłusty (siarka), perłowy (muskowit) , matowy (limonit) i jedwabisty (gips).