- Uczeń wie, co to jest morena czołowa akumulacyjna.
- Uczeń rozumie skąd się biorą głazy narzutowe i jakie są ich główne typy.
- Uczeń wyjaśnia związek budowy geologicznej z rzeźbą terenu.
- Uczeń podaje definicję głazu narzutowego.
- Uczeń potrafi:
- zlokalizować swoją pozycję względem mapy;
- nanieść na mapę topograficzną i geologiczną trasę swojej marszruty;
- nazwać skały, z których są zbudowane głazy narzutowe.
Cele wychowawcze:
- Wdrażanie uczniów do samodzielnego zbierania informacji i wnioskowania.
- Nabycie umiejętności orientowania się w terenie na podstawie mapy turystycznej i topograficznej.
Metody pracy:
- Podająca: nauczyciel informuje, gdzie leży punkt wycieczkowy i co można w nim zobaczyć.
- Obserwacji: uczniowie obserwują odsłonięcie i głazy narzutowe.
- Poszukująca: uczniowie zbierają po 5 małych głazów narzutowych i próbują je opisać (oznaczyć); na mapach topograficznej i geologicznej uczniowie lokalizują miejsce w którym się znajdują, na załączonym w karcie pracy szkicu nanoszą trasę swojej marszruty.
Formy pracy:
zespołowa
Środki dydaktyczne:
Mapa turystyczna WPN w skali 1:50 000 lub 1:75 000; urządzenie GPS; młotek; igła lub scyzoryk do sprawdzania twardości skały; zestaw do oczyszczenia powierzchni głazów: szczotka druciana i woda w butelce (może być zestaw na grupę uczniów); 3% HCl.
Zadania:
- Zlokalizowanie odsłonięcia na mapie turystycznej.
- Rozpoznawanie w terenie morfologicznych form pozytywnych (moren).
- Opisanie typów głazów narzutowych (wg podanego klucza).
- Wypełnienie karty ćwiczeń.
Karty ćwiczeń:
WPN 1.4.1.
Zalecana literatura:
- Czubla P., Gałązka D., Górska M., 2006. Eratyki przewodnie w glinach morenowych Polski. Przegląd Geologiczny, 54.