WYSTAWA "OKRUCHY PRZESZŁOŚCI W WĘGLU BRUNATNYM"

Wystawa ma na celu przybliżenie zwiedzającym wiedzy o węglu brunatnym i środowisku jego powstania. W Polsce najbardziej zasobne złoża węgla brunatnego występują w utworach miocenu.

Około 20 mln lat temu Niż Polski był rozległym, podmokłym terenem, na którym gromadziły się duże ilości materii roślinnej, z której powstały miąższe osady torfu. W wyniku przeobrażeń biochemicznych i geochemicznych torfu po wielu mln lat powstały złoża węgla.

Wystawa eksponuje rekonstrukcje mioceńskich zbiorowisk roślinnych. Główną strefą tworzenia się torfu były wówczas lasy bagienne. Rośliny, które rosły na bagnach były podobne do rosnących dzisiaj w klimacie ciepłoumiarkowanym i wilgotnym subtropikalnym (Ameryka Północna i Azja). Prezentujemy skrzemieniałe pnie drzew, nasiona i szyszki roślin strefy lasu bagiennego, w którym przeważały drzewa szpilkowe takie jak wyżłob (Glyptostrobus) i cypryśnik (Taxodiumdistichum), towarzyszyły im drzewa liściaste takie jak błotnia (Nyssa) i olcha (Alnus).

Bogactwo flory o wysokich wymaganiach klimatycznych, rosnącej poza mokradłami, reprezentują kolekcje z Osieczowa i Konina. Liście, szyszki i nasiona magnolii, awokado, laurowców, cynamonowca, sapindusa i sośnicy są dowodem na występowanie 20mln lat temu w Polsce bardzo zróżnicowanych lasów mieszanych zimozielonych i zrzucających liście.

Na ekspozycji znajduje się kilka rodzajów węgla brunatnego: węgiel ksylitowy, piropisytowy, atrytowy i fuzyn. „Okruchami przeszłości w węglu brunatnym” prezentowanymi na wystawie są makroszczątki i mikroszczątki między innymi pyłek roślin. Dzięki nim możliwe jest odtworzenie szaty roślinnej, rekonstrukcja paleośrodowiska i klimatu. Pyłek roślin z osadów miocenu można obejrzeć pod mikroskopem i na rysunkach, wykonanych w 1956 roku przez Panią dr Teresę Marcinkiewicz z inicjatywy Pani prof. Julii Doktorowicz-Hrebnickiej.

Na wystawie prezentujemy okazy ze zbiorów Muzeum Geologicznego PIG-PIB jak i okazy podarowane przez Kopalnię Węgla Brunatnego Bełchatów.