Zaloguj
Zrozumieć Ziemię> Wycieczki> Wigierski Park Narodowy> Dzień III
  
    Punkt 3.1     
    Punkt 3.2     
    Punkt 3.3     
    Punkt 3.4     
SUCHARY – zarastające jeziora
Punkt wycieczkowy 3.4 (WPN 3.4)

Długość trasy pieszej z WPN 3.3 do autokaru – ok. 1,3 km oraz z siedziby Dyrekcji WPN do punktu WPN 3.4 – ok. 3,3 km,
długość przejazdu z Czerwonego Folwarku do Krzywego – ok. 3 km;
czas przejazdu i dojścia – ok. 30 min,
czas pobytu w punkcie – ok. 2 godz.

Opis trasy dojazdu:

Po obejściu zielonym szlakiem Półwyspu Rosochaty Róg docieramy do krzyżówki z drogą w kierunku Czerwonego Folwarku i Magdalenowa. Tu czeka autokar. Wracamy do drogi głównej 653 relacji Suwałki-Sejny. Skręcamy w lewo w kierunku Suwałk. Dojeżdżamy do Krzywego, skręcamy w prawo na parking przy wejściu na teren WPN (duża brama). Obok znajduje się budynek siedziby Dyrekcji WPN. Tutaj można zobaczyć wystawy: przyrodniczą „Nad Wigrami” i etnograficzną „Ocalić od zapomnienia”.

Tu znajduje się także Punkt Informacji Turystycznej z wydawnictwami, WC. Obok wejścia na teren Parku duża wiata: obiekt „Dziupla” w której (za wcześniejszym uzgodnieniem) można zorganizować grila/ognisko. Tu może być miejsce podsumowania zagadnień wycieczki.

W ostatnim punkcie wycieczki planowane jest wykorzystanie ścieżki dydaktycznej „Suchary”. Istnieje możliwość zamówienia przewodnika . Przewodnicy pracują przez cały rok, w godzinach: od wschodu do zachodu słońca.

Początek ścieżki „Suchary” znajduje się w odległości 800 m od siedziby Parku. Dojście drogą (szlaki żółty, zielony, niebieski).

Ścieżka edukacyjna długości ok. 2,5 km, prowadzi wokół śródleśnych jezior zwanych sucharami. Na trasie ścieżki można zobaczyć żeremia i zgryzy bobrowe, a przy odrobinie szczęścia bobry. Na ścieżce znajdują się kładki poprowadzone przez tereny podmokłe, zadaszone miejsca odpoczynku oraz platforma widokowa. Suchary to jeziora dystroficzne, czyli kwaśne odznaczające się niską produktywnością biologiczną, co wiąże się z dużą zawartością substancji humusowych. Suchy znaczy pusty, bezrybny. Są to małe, owalne, izolowane, śródleśne, bezodpływowe zbiorniki powstałe w skutek wytopienia brył martwego lodu. Charakteryzują się ciemnobrunatnym kolorem wody, która jest wynikiem rozkładu substancji organicznych, np. liści, igliwia, gałęzi oraz typowym zespołem roślinności torfowiskowej (mszar torfowcowy), której głównym komponentem jest mech torfowiec. Mszar narasta od lądu w kierunku jeziora powodując jego zarastanie. Wody w jeziorze dystroficznym osłonięte są od wiatrów wysokimi brzegami i drzewostanem, dzielą się w pionie na warstwy różniące się temperaturą (stratyfikacja termiczna). Różnice te latem mogą wynosić nawet 5-6 ˚C na 1 m głębokości. W jeziorach dystroficznych występuje pło czyli uginający się kożuch roślinny, który unosi się na wodzie. Takie pływające wyspy mogą być porośnięte niewielkie drzewa, sosny czy brzozy. W wyniku zarastania jeziora dystroficznego powstaje torfowisko wysokie, wyniesione ponad otoczenie.

Po przejściu ścieżki edukacyjnej wracamy na parking koło siedziby Dyrekcji WPN i tu kończymy naszą wycieczkę.